Ime ove džamije je izvedeno od arapske riječi hadad, što znači kovač i od perzijskog nastavka za množinu, pa bi , prema tome, «hadadan» značilo džamija kovača, a to ime je svakako dobila po tome što su u okolini džamije postojale mnoge kovačnice, pa je i čitav kraj poznat kao Hadadan mahala.

Ova džamija je smiještena izvan gradskih zidina, iza same Banjalučke kapije. Džamija je sagrađena 1630. godine i imala je drvenu munaru. Srušena je 1936. godine te je ozidana od sedre i pokrivena jednovodnim krovom. Munara je bila izlivena  od betona  na lijevoj strani unatrašnjeg dijela džamije, ali je urađena samo do krova. Nakon Drugog svjetskog rata munara je srušena, a džamija nacionalizovana, pa denacionalizovana, te je cijelo vrijeme socijalističke vlasti služila kao magacin trgovačkim preduzećima. U ponovni posjed svome pravom vlasniku Islamskoj zajednici vraćena je 1999. godine.